کمی برای انتشار این مطلب دیر است ولی برایم جالب است

مدتی قبل و پس از مذاکرات ژنو آقای صانعی در گفت و گو با روزنامه نیویورک تایمز فرموده بودند: آمریکا را بخشیدیم؛ آمریکا هم ما را ببخشد!

چیزی که بعد از خواندن این مطلب ب ذهنم خورد بیشتر از همه تناقض گویی های ایشان در این سال ها بود، معیار ایشان تا دیروز امام خمینی و فرمایشات امام بود. دیگران را بر اساس دوری و یا نزدیکی‌شان به امام خمینی می‌سنجید. درباره افراد، با توجه به اعتقادشان به ولایت فقیه  قضاوت می‌کرد و در مورد رابطه با امریکا می گفت: تا فیضیه هست سازش با امریکا هرگز

صانعی
ایشان با افراطی که داشت افراد بسیاری را به خاطر اعتقاد نداشتن به ولایت فقیه و امام خمینی از دایره ولایتمداری خارج کرد!
در ماجرای برکناری آقای منتظری هم، سفت و سخت از فرمان امام حمایت کرد و حتی در سخنانی ضمن تایید کامل تصمیم امام، برکناری آقای منتظری را به نفع اسلام و مسلمین دانست و اظهار داشت:
صانعی
«در ایران حاکمیت با اسلام و قرآن و حفظ ارزشها و قداست هاست اگر هم حادثه ای پیش می‌آید نعمتی است از طرف خداوند برای ملت و کسی که حادثه سراغ او آمده است هر چند این حادثه برای امام و امت گران باشد. این تصمیمی که امام امت گرفته اند همانطور که برای ملت مفید بود نسبت به آقای منتظری هم مفید بود. دشمن می‌‌خواست از این کانال یعنی کانال فقه و تعهد و تقوا چه بلائی به سر ما بیاورد؟ هنوز عمقش را نفهمیده‌ایم! خداوند نمی‌خواست که آقای منتظری وسیله ای برای ضربه زدن به اسلام بشود خداوند به آقای منتظری و به مردم لطف کرده است که امام با همه عواطف و علاقه اش وقتی نظام و اسلام را در خطر ببیند از همه عواطف می گذرد و حاصل عمرش را میگذرد و حاصل عمرش را فدا می نماید و به فریاد اسلام و مسلمین می‌رسد.» روزنامه جمهوری اسلامی1368/2/16
واقعا دلایل این تناقضات چیست!